hoe het begon
Hoe ik ben begonnen...
...in 2015, ik was toen zwanger van mijn jongste. Op het werk namen we regelmatig kinderen op die thuis ´onrustig´ waren.
De zogenoemde ´huilbaby´s´. Dit moet anders kunnen dacht ik. Deze kinderen komen als gezonde kinderen in het ziekenhuis. Het gezin werd ´ontwricht´, baby bleef en ouders gingen naar huis om weer wat slaap in te halen.
Dit deed zeer, maar was op dat moment soms wel de oplossing om het gezin goed te kunnen begeleiden. De begeleiding op de afdeling was top. Er was snelle inzet van verschillende disciplines, te denken valt aan een medisch pedagoog, kinderarts, medisch maatschappelijk werk, eventueel een psycholoog, fysiotherapie en wij als kinderverpleegkundigen. Zo fijn en onwijs duidelijk.... Maar toch... dit kon beter!!
Ik ben opzoek gegaan naar wat is er nog meer buiten het ziekenhuis was om deze gezinnen te kunnen ondersteunen met de kennis die ik opgedaan had in en buiten het ziekenhuis.
En zo ben ik gestart met de opleiding tot babyconsulent. Wat ik belangrijk vond is dat ik me ergens bij aan kon sluiten waarbij kennis en ervaring in de zorg belangrijk was.
het mooie contact
Als babyconsulent is het geven van babymassage een onderdeel van je werk. Op deze manier kan ik ouders en kindje leren ervaren was aanrakingen met je kan doen.
Een hele mooie ervaring.
Een hele mooie ervaring was die van een moeder die aangaf een moeilijke jeugd te hebben gehad...Ze vond het moeilijk haar kindje aan te raken of contact te maken. Bij elke aanraking keek haar dochter van haar weg, ze maakte geen contact.
Moeder begon te huilen en gaf haar onrust en angst woorden. Haar dochter reageerde met het voorzichtig kijken naar haar moeder.
tijdens de tweede sessie was duidelijk te zien dat er meer contact was ontstaan, Haar dochter wende zich niet meer af, begon te brabbelen en te lachen. Maar nog steeds heel voorzichtig.
Moeder kon dit goed benoemen. Super trots en blij liep moeder na 4 sessies van babymassage als trotse moeder de praktijk uit.
